Iran jest słabszy niż nam się wydaje

Jeśli chodzi o szefów wojskowych Iranu, ich standard sukcesu jest tak niski, że tuż po nieudanej ofensywie powietrznej Mohammad Bagheri, szef sztabu irańskich sił zbrojnych, oświadczył, że Iran "osiągnął wszystkie swoje cele". Następnie nierozważnie dodał przechwałkliwe zagrożenie: "Jeśli reżim syjonistyczny lub jego zwolennicy wykażą się lekkomyślnym zachowaniem, otrzymają zdecydowaną i znacznie silniejszą odpowiedź."

Odpowiedź Iranu była pełną ofensywą powietrzną z udziałem setek rakiet balistycznych, dronów i pocisków manewrujących. Jednak ten bardzo kosztowny atak zakończył się najbardziej klęskowym fiaskiem, raniąc tylko jednego Izraelczyka, siedmioletniego Beduina, i zadając tylko niewielkie szkody na nieczynnym skraju pasa startowego.

Siła Gwardii Rewolucyjnej w ramach reżimu stale rosła ze względu na siłę militarną, którą generowała dzięki obfitemu, taniemu i przede wszystkim zbywalnemu arabskiemu personelowi "jedzącemu jaszczurki" (od czasu ogromnych strat w wojnie w Iraku, Iran jest bardzo wrażliwy na ofiary).

Jednak Gwardia Rewolucyjna ostatecznie poniosła strategiczną porażkę, ponieważ jej polityka rekrutacyjna wśród Arabów była tak skuteczna, że przekroczyła punkt kulminacyjny sukcesu: widząc historyczną stolicę sunnicką Damaszku pod panowaniem szyickim oraz Bagdad, siedzibę kalifatu sunnickiego Arabów rządzoną przez agentów Iranu, państwa arabskie od Maroka po Jordanię i Arabię Saudyjską, które wielokrotnie walczyły z Izraelem od 1948 roku, zaczęły porzucać swoją wrogość, otwarcie lub dyskretnie. I podczas gdy wybuch wojny Izrael-Hamas 7 października nie przyniósł żadnego poparcia dla Izraela czy Żydów, ogólna reakcja Izraela udowodniła, że ma siłę, by przeciwstawić się imperialnym ambicjom Iranu. Kiedy izraelski atak powietrzny 1 kwietnia ściął sztab ekspedycyjny Gwardii Rewolucyjnej zgromadzony w Damaszku, zabijając jego szefa i cały personel, nie słyszano ani jednego słowa krytyki w świecie arabskim sunnickim.